Jezelf op de eerste plaats is een gezonde, nuttige en noodzakelijke vaardigheid.

Dit is geen egoïsme.

Het hebben van onvoorwaardelijk liefde voor de persoon die we in de spiegel zien, zonder excuses en oordelen, betekent goed zorgen voor je eigen gezondheid.

Het is een investering in ons eigen welzijn en levenskwaliteit. Pas als je voor jezelf zorgt zoals je verdient, kun je voor iemand anders zorgen. Jezelf op de eerste plaats zetten is dan een ​​extreem nuttige vaardigheid. Wanneer en waarom de meesten van ons hebben geleerd dat dit een egoïstische houding is? Dat weten we niet. We zijn gaan geloven dat altruïsme en respect voor andere mensen niet samengaat met eigenliefde of onszelf op de eerste plaats zetten.

Zonder het te beseffen bouwen we de relaties die zijn gebaseerd op offers. Wij baseren ons op het idee dat hoe meer we ons aan anderen geven, hoe meer ze van ons zullen houden en ons zullen waarderen. Uiteindelijk winnen we niets, behalve opzij gezette zelfliefde. Geloven dat we het juiste doen, doen we wat van ons wordt verwacht. Dit draagt bij ​​aan frustratie, angstgevoelens, slapeloze nachten en zelfs fysische pijn.  Conclusie? Als we onszelf niet op de eerste plaats zetten, zijn we fysiek uitgeput.  Op het einde zijn we onze energie, identiteit, verlangens en vooral ons zelfrespect kwijt.

Onszelf verlaten om aan de behoeften van andere mensen te voldoen, vervaagt ons imago als mensen en put ons uit totdat we onze geest, hoop en identiteit verliezen. Wanneer dit gebeurt is het eerste dat we zullen ervaren een diepe lichamelijke vermoeidheid en een dichte mentale mist.

Ik ben in de val gelopen door simpelweg automatisch dingen te doen en deze acties vervolgens als natuurlijk en noodzakelijk te rationaliseren. Ik dacht dat als ik nodig ben voor anderen, dit ook betekent dat ik een waarde heb en van mij zullen houden. Het was zowel deprimerend als verdrietig. Mijn inspanningen en voortdurende inzet was niet gewaardeerd, waardoor ik een zeer kritische kijk op mijzelf heb ontwikkeld. Ik gaf mijzelf de schuld dat ik zo naïef was, zo toegewijd en goedgelovig. Somatisatie (Briquet-syndroom) was al aan de deur. Spierpijn, vermoeidheid, spijsverteringsproblemen, infecties en hoofdpijn zijn mijn dagelijks kost geworden.

Ik was zoals veel mensen die vastzitten in de schema’s van andere mensen, zoals treinen die op sporen in buitenlandse plaatsen reizen, op andere werelddelen. Ik zat al lange tijd in deze situatie, tot ik bedreigd werd mijn psychologische balans en gezondheid kwijt te raken. Ik moest iets doen en nog heel snel ook. Als verpleegkundige in hart en nieren moest ik leren mijzelf te dienen en voor mijzelf te zorgen. Ik heb het gedaan. Hoe? Dat vertel ik jullie heel binnenkort in het splinternieuwe online programma Denk en word gezond. Voor jou heb ik een vraag. Wie is de belangrijkste persoon in jouw wereld?

En jij? Wat denk je hier over. Laat het mij het weten. Ik ben echt benieuwd naar jouw mening.

Ik ben Katrien. Ik ben cardio preventie coach. Ik help vrouwen voor hun hart te zorgen. Hoe doe ik dat? Ik vertel er alles over binnenkort in het splinternieuwe onlineprogramma Denk en word gezond. Heb je meer informatie nodig? Stel gewoon je vraag op hello@gezondheidslabo.be Je kunt ondertussen wel al een kijkje nemen op de Facebookpagina  of Instagram.

Blijf gezond. Katrien